ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ.

Υπάρχουν τόσο ωραία συνθήματα που μπορούν να ακούστουν στο γήπεδο του Βύζα. Γιατί να ακούμε υβριστικά για τις μανάδες, τις γιαγιάδες, τις αδελφές και τα σπίτια των ποδοσφαιριστών; Είναι βέβαιο ότι έτσι ενισχύουμε την δική μας ομάδα και ανεβάζουμε το ηθικό των παικτών μας;

Έχει σκεφθεί κανείς ότι ένας παίκτης όταν τον βρίζουν πορώνεται περισσότερο και παίζει πιο δυνατά;
Εκτός αυτού στην εποχή μας και ειδικά αυτή την περίοδο που ο Βύζας είναι ψηλά, στο γήπεδο έρχονται όλες οι ηλικίες και από τα 2 φύλα. Θα πει κάποιος, το γήπεδο δεν είναι εκκλησία για να κάθονται όλοι σαν φρόνιμα παιδάκια. Άλλο όμως να ακουστεί μια βρισιά από έναν ή περισσότερους μέσα στην ένταση του παιχνιδιού και άλλο από τους οργανωμένους που τραγουδούν τα συνθήματα της ομάδας.
Η Γ' Εθνική δεν είναι μια αδιάφορη κατηγορία. Ξένος κόσμος που σχετίζεται με τον Βύζα (από συγγενείς παικτών μέχρι δημοσιογράφοι και οτιδήποτε άλλο) μάς παρακολουθούν και τους δίνουμε άσχημη εικόνα για την πόλη μας. Και αν σε όλα τα άλλα γήπεδα συμβαίνει ότι και στο δικό μας αυτός δεν είναι λόγος να μην γίνουμε εμείς οι πρώτοι που θα βγάλουμε από το ρεπερτόριο τα υβριστικά συνθήματα... Η διοίκηση πρώτη πρέπει να υποδείξει τον σωστό δρόμο.